Μαρία Δεναξά: ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΝΑ…ΜΗ ΜΙΛΗΣΕΙΣ!

Ο γυαλός δεν είναι στραβός, σίγουρα. Παραδείγματα σαν αυτό της Δεναξά με την ταβερνιάρισα είναι η καθημερινότητα μας.

Δεν μπορεί να  υπάρχει στα σόλιαλ μίντια,  έστω και ένας άνθρωπος ακόμα και…ΠΑΡΑΛΟΓΟΣ, να χει διάθεση να πάρει μέρος και μάλιστα με πάθος σε αυτή την ιστορία και να υποστηρίξει την εστιάτορα.

Πάλι πρέπει να πω τα αυτονόητα:

Την έπεσαν πολλοί στη Δεναξά, που τόλμησε να καταγγείλει. Έφταιξε είπαν, επειδή ενώ δεν της έδωσαν κατάλογο στο μαγαζί, εκείνη έκατσε και έφαγε κιόλας. Με την καταγγελία της, δυσφήμισε το νησί. Διάβασα μέχρι πως…μάλλον, αποσκοπούσε στο να φάει τζάμπα και όταν δεν της έκατσε, χρησιμοποίησε τη δύναμη της ιδιότητας της.

Μάλλον! Ξέρετε πόσες επιθέσεις εναντίον της ξεκινούσαν με τη λέξη “ΜΑΛΛΟΝ¨; Μάλλον έτσι, μάλλον γιουβέτσι. Με…ΜΑΛΛΟΝ, κάποιοι ξεκινούσαν  και στο τέλος κατέληγαν σε σωρό ενοχοποιητικών στοιχείων κατά της δημοσιογράφου!

Διάβασα μάλιστα πως καλώς κατείγγειλε από τη μία, αλλά κακώς το έκανε από την άλλη λόγω της πολύ ισχυρής ιδιότητας της.  Δηλαδή, πέστα όλα…αρκεί να μη σ’ ακούσει κανείς.

Στην Ελλάδα δεν έχεις δικαίωμα να μάθεις που και ποιοι μπορεί να σε κοροιδεύουν. Ούτε το δικαίωμα να φωνάξεις το άδικο…για να μην παρασύρεις στον γκρεμό  και όλους τους άλλους αθώους Συριανούς.

Ο τίτλος της Μαρίας Δεναξά, “την πατήσαμε σαν τουρίστες” συκοφαντεί διάβασα την Ελλάδα. Λες και από παιδί δεν συναντώ παντού μαγαζάτορες που αντιμετωπίζουν έτσι ακριβώς τους τουρίστες! Χωρίς απόδειξη, με πολλαπλάσιες τιμές από το κανονικό, με δείγμα από μερίδες, και το χειρότερο, κακομαγειρεμένες.

Από παιδί βλέπω τους ιδικοκτήτες ν΄αντιμετωπίζουν και μας τους Έλληνες σαν…τουρίστες, αφού….δεν θ’ ασχοληθούμε μέσ στις διακοπές μας με αστυνομίες και καταγγελίες.

Αυτός ο τραμπουκισμός που γιγαντώθηκε μέσω τον σόσιαλ μίντια αυτές τις μέρες είναι το κλασσικό: ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ, ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ” (δεν αναφέρομαι στην μαγαζάτορα αλλά σε κείνους που την υπερασπίζονται με τραγικά επιχειρήματα).

Καταλήγουμε πάλι, να μην μπορούμε να φωνάξουμε “ΒΟΗΘΕΙΑ” ούτε για το φαγητό που δεν ξέρουμε τι ποιοτητας είναι, ενώ βλέπουμε πως το πληρώνουμε χρυσάφι.

Πρέπει ν’ απολογηθούμε κιόλας: Γιατί κάτσαμε και φάγαμε, γιατί δεν φύγαμε πριν έρθει ο λογαρισμός.

 

Το έτσι “γουστάρω” η ελευθερία της επιλογής υπάρχει κάπου; Δηλαδή, αν θολώσουμε, αν είμαστε κουρασμένοι, αν…οτιδήποτε, χάνουμε τα δικαιώματα μας;

ΠΗΡΑΤΕ ΧΑΜΠΑΡΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ή ΟΧΙ τελικά;

Η ιδιοκτήτρια δεν απάντησε! Για το pos που δεν είχε, για τον κατάλογο που δεν έδειχνε, για τα  57 ευρώ που χρέωσε για δυο μπουκιές χταπόδι και πέντε ροδέλες καλαμαράκια (στην κυριολεξία). Έτσι απλά, ξεγλύστρησε; Έτσι απλά, δεν θ΄απαντήσει ποτέ;

 

Και γιατί έγινε τόσος θόρυβος; Για να ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ;

Για να ειρωνευτεί όμως, απαντώντας πως “όποιος θέλει να φάει μισό μέτρο χταπόδι, το πληρώνει” έκανε τον κόπο, ε;

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ! Βρίσκεται στις απαντήσεις που ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ Η ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΤΗΣ. Και ….όχι! Σ΄έναν καβγά, φυσικά, δεν φταίνε πάντα δύο!

Όσοι Συριανοί και άλλοι πατριώτες απαιτούν σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις, αντί να βάζουν στο περιθώριο εκείνον που τους δυσφημεί – τον εστιάτορα εν προκειμένω – την πέφτουν σε κείνον που τον καταγγέλει. Πως αλλιώς  να το γράψω; Μόνο στην Ελλάδα την “πληρώνει” όποιος ανοίξει το στόμα του; Στις άλλες….δημοκρατικές χώρες, τι γίνεται;

 

Υ.Γ. διάβασα ακόμα και πως από τα 57 ευρώ που πλήρωσε η Δεναξά, τα 54, είναι έξοδα στα μαγαζιά αυτά! Κοίτα που κάποιοι εργάζονται για να βάζουν κι από την τσέπη τους. Όσο ζεις μαθαίνεις!

Slide Up
x

Τα σχόλια είναι κλειστά.